Η ιστορία του Ρεξ

Την πρώτη μέρα του Μάρτη βρήκαμε στην αυλή του σχολείου μας ένα μικρό λυκάκι. Ήρθε στην πόλη μας από το μεγάλο δάσος γιατί βαρέθηκε να είναι πάντα ο κακός στα παραμύθια που λένε οι μεγάλοι στα παιδιά και γιατί ήθελε να γνωρίσει τον τρόπο της ζωής των μικρών . Αποφασίσαμε λοιπόν να το υιοθετήσουμε και κάθε μέρα ένας ή μία από εμάς το φιλοξενεί στο σπίτι του. Τις όμορφες στιγμές που περνάμε μαζί τις γράφουμε σ' ένα ημερολόγιο για να τις θυμόμαστε όταν το λυκάκι θα έχει φύγει από κοντά μας.
Ξεχάσαμε να σας πούμε πως του δώσαμε και όνομα .
Το λένε Ρεξ!

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Απόκριες στο σπίτι της Μαριάννας

4 Μαρτίου 2011.
Σήμερα με πήρε η Μαριάννα και πήγαμε στο σπίτι της κολλητής της φίλης, της Δάφνης. Εκεί φάγαμε και μετά πήγαμε να κάνουνε τα μαθήματά τους. Όταν τελειώσανε τα μαθήματά τους, παίξαμε λιγάκι και ήρθε η ώρα να πάμε στο μοντέρνο χορό, δηλαδή στη jazz. Όταν τελείωσε και ο μοντέρνος χορός, ήρθε να μας πάρει ο μπαμπάς της Μαριάννας. Όταν φτάσαμε στο μαγαζί της μαμάς της, στο red zeppelin, πήγαμε στο video club και νοικιάσαμε το Μπαμπούλας Α.Ε. και την Ατλαντίδα. Και όταν γυρίσαμε στο σπίτι, παραγγείλαμε πίτσα και είδαμε το Μπαμπούλας Α.Ε. Η μέρα μας ήταν πολύ μεγάλη και τα ματάκια μας κλείνανε. Η Μαριάννα με πήρε κοντά της και κοιμηθήκαμε.

5 Μαρτίου 2011.
Το πρωί του Σαββάτου μας ξύπνησε το ΤΣΕ. Ο ΤΣΕ είναι ο γάτος της Μαριάννας, που είναι γκρίζος, φουντωτός και με δύο κίτρινα γλυκά ματάκια. Φάγαμε γρήγορα γρήγορα πρωινό, γιατί ο αδελφός της, ο Βαγγέλης, είχε προπόνηση μπάσκετ. Με πήραν και μένα μαζί τους και πήγαμε όλοι μαζί στο γήπεδο. Όταν τελείωσε η προπόνηση του Βαγγέλη, γυρίσαμε στο σπίτι και αρχίσαμε τις ετοιμασίες, γιατί θα ερχόντουσαν διάφοροι φίλοι. Ο μπαμπάς τους, ο Θάνος, άναψε φωτιά για να ψήσουνε κρέατα στη σχάρα. Η μαμά άναψε το τζάκι και με τις φίλες της ετοιμάζαν στην κουζίνα διάφορα πράγματα. Εγώ μαζί με τα παιδιά παίξαμε, χορέψαμε, ακούσαμε μουσική και η Μαριάννα με τις φίλες της κάνανε ένα χορευτικό και το παρουσιάσανε στους μεγάλους. Ήταν πια αργά και είπαμε καληνύχτα τραγουδώντας όλοι μαζί το αγαπημένο τραγούδι της Μαριάννας, το "δυο, δυο στην μπανιέρα δυο, δυο" και όλα τα παιδάκια μαζί με μένα πήγαμε για ύπνο.

6 Μαρτίου 2011.
Σήμερα είναι Κυριακή. Το πρωί ξυπνήσαμε από τις φωνές και τα γέλια ενός μωρού. Ήταν η Μπέμπα, η πνευματική αδελφή των παιδιών. Όταν πήγαμε για ύπνο χθες το βράδυ δεν ξέραμε ότι θα κοιμόντουσαν εδώ. Χαρήκαμε πάρα πολύ που ήτανε ακόμα εδώ. Η μαμά για πρωινό μας έκανε αυγόφετες, που γιαμ-γιάμ πολύ μου άρεσε αυτό το φαγητό! Λίγο πριν το μεσημέρι οι φίλοι τους φύγανε και η Μαριάννα και ο Βαγγέλης ξεκίνησαν το διάβασμα. Η μαμά, που ξέχασα να σας πω, πως τη λένε Μαριλού, έφτιαξε κανελόνια, φάγαμε όλοι μαζί και μετά είδε με τα παιδιά τα μαθήματά τους, γιατί αύριο άκουσα ότι κάπου έχουν να πάνε. Ελπίζω να με πάρουν και μένα μαζί τους. Βέβαια, δεν έχω παράπονο, γιατί η Μαριάννα με έχει συνέχεια στην αγκαλιά της.

7 Μαρτίου 2011.
Καλή Σαρακοστή!
Σήμερα όλα τα σχέδια αλλάξανε. Ήταν να πάνε σε κάτι φίλους στην Περαία, αλλά γύρω στο μεσημέρι λέει ο Βαγγέλης: " Μαμά, χιόνι!!". Το χιόνι έπεφτε πυκνό και το έστρωσε πάρα πολύ γρήγορα. Έτσι αποφασίσανε οι γονείς της Μαριάννας ότι είναι καλύτερα να μείνουμε σπίτι. Βγάλανε το αυτοκίνητο έξω έτσι ώστε να μπορέσουμε να πάμε αύριο στο σχολείο. Και καλά που το κάνανε, γιατί συνέχιζε να χιονίζει μέχρι αργά. Μετά ρωτήσανε τη Μαριλού αν μπορούσαν να βγουν έξω για να παίξουν με το χιόνι. Ξέχασα να σας πω πως είχαν έρθει τέσσερα αδελφάκια, που τα φωνάζαμε Κατσαδουράκια. Βγήκανε έξω κι έγινε χαμός, παίζανε και τρέχανε στο χιόνι πολλή ώρα. Όταν μπήκαν μέσα, άλλαξαν ρούχα, ζεσταθήκαν στο τζάκι και μετά φύγανε. Φέτος δεν ήταν μια Καθαρά Δευτέρα, ήταν μια Λευκή Δευτέρα, έτσι λέγαν το βράδυ στο τραπέζι η Μαριάννα με την οικογένειά της. Εγώ πάντως πέρασα καταπληκτικά.
ΡΕΞ