Η ιστορία του Ρεξ

Την πρώτη μέρα του Μάρτη βρήκαμε στην αυλή του σχολείου μας ένα μικρό λυκάκι. Ήρθε στην πόλη μας από το μεγάλο δάσος γιατί βαρέθηκε να είναι πάντα ο κακός στα παραμύθια που λένε οι μεγάλοι στα παιδιά και γιατί ήθελε να γνωρίσει τον τρόπο της ζωής των μικρών . Αποφασίσαμε λοιπόν να το υιοθετήσουμε και κάθε μέρα ένας ή μία από εμάς το φιλοξενεί στο σπίτι του. Τις όμορφες στιγμές που περνάμε μαζί τις γράφουμε σ' ένα ημερολόγιο για να τις θυμόμαστε όταν το λυκάκι θα έχει φύγει από κοντά μας.
Ξεχάσαμε να σας πούμε πως του δώσαμε και όνομα .
Το λένε Ρεξ!

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Στο σπίτι της Σόνιας

8 Μαρτίου 2011

Σήμερα με πήρε η Σόνια. Όταν πήγαμε στο σπίτι της, με πήγε κατ' ευθείαν στο δωμάτιό της. Εκεί ήταν η αδελφή της η Έλενα. Έπειτα φάγαμε. Η Σόνια με είχε συνέχεια στην αγκαλιά της. Μετά ξεκουραστήκαμε και η Σόνια μου διάβασε ένα παραμύθι. Είχε έρθει η ώρα για να πάει στα αγγλικά της. Εγώ ήθελα να με πάρει μαζί της γιατί έτσι θα γνώριζα κι άλλα παιδιά. Τελικά η Σόνια με πήρε μαζί της. Όταν γυρίσαμε από τ' αγγλικά της, η μαμά της Σόνιας, η κυρία Μαρία, μας έκανε να φάμε. Μετά η Σόνια διάβασε. Μετά είδαμε λίγη τηλεόραση, με έβαλε να παίξω και Wii και διασκεδάσαμε. Μετά από λίγο, πετάχτηκε η μαμά της και είπε: Σόνια, είναι αργά, έλα μαζί με το αρκουδάκι σου να σε σκεπάσω. Τότε ήρθε και τη φίλησε και η Σόνια μου είπε καληνύχτα. Εγώ πέρασα φανταστικά!!

ΡΕΞ