Η ιστορία του Ρεξ

Την πρώτη μέρα του Μάρτη βρήκαμε στην αυλή του σχολείου μας ένα μικρό λυκάκι. Ήρθε στην πόλη μας από το μεγάλο δάσος γιατί βαρέθηκε να είναι πάντα ο κακός στα παραμύθια που λένε οι μεγάλοι στα παιδιά και γιατί ήθελε να γνωρίσει τον τρόπο της ζωής των μικρών . Αποφασίσαμε λοιπόν να το υιοθετήσουμε και κάθε μέρα ένας ή μία από εμάς το φιλοξενεί στο σπίτι του. Τις όμορφες στιγμές που περνάμε μαζί τις γράφουμε σ' ένα ημερολόγιο για να τις θυμόμαστε όταν το λυκάκι θα έχει φύγει από κοντά μας.
Ξεχάσαμε να σας πούμε πως του δώσαμε και όνομα .
Το λένε Ρεξ!

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Δευτέρα στο σπίτι του Ηλία

4 Απριλίου 2011
Σήμερα με πήρε ο Ηλίας στο σπίτι του. Το μεσημέρι φάγαμε μαζί με τον αδερφό του, το Βαγγέλη, ψητό κοτόπουλο με πιλαφάκι. Ήταν πολύ νόστιμο.
Αργότερα ο Ηλίας με έβαλε να καθήσω κοντά του κι εκείνος άρχισε το διάβασμα ώσπου ήρθε η ώρα για τα αγγλικά του. Με πήρε κι εμένα μαζί του στο φροντιστήριο. Μ' έβαλε μέσα στην τσάντα του κι εγώ δεν μίλησα καθόλου στο μάθημα.
Όταν γυρίσαμε φάγαμε νόστιμα τυροπιτάκια κουρού, που τα είχε φτιάξει η μαμά του, η κυρία Βάλια. Ήπιαμε και γάλα και μου άρεσε πολύ.
Όταν τέλειωσαν τα μαθήματά τους παίξαμε διάφορα παιχνίδια στο λάπ-τοπ.
Το βράδυ με πήρε αγκαλιά και μου είπε '' καληνύχτα ''. Αμέσως με πήρε ο ύπνος στο μαλακό μαξιλάρι του και του είπα ότι θα είμαι για πάντα Π.Α.Ο.Κ.
REX