Η ιστορία του Ρεξ

Την πρώτη μέρα του Μάρτη βρήκαμε στην αυλή του σχολείου μας ένα μικρό λυκάκι. Ήρθε στην πόλη μας από το μεγάλο δάσος γιατί βαρέθηκε να είναι πάντα ο κακός στα παραμύθια που λένε οι μεγάλοι στα παιδιά και γιατί ήθελε να γνωρίσει τον τρόπο της ζωής των μικρών . Αποφασίσαμε λοιπόν να το υιοθετήσουμε και κάθε μέρα ένας ή μία από εμάς το φιλοξενεί στο σπίτι του. Τις όμορφες στιγμές που περνάμε μαζί τις γράφουμε σ' ένα ημερολόγιο για να τις θυμόμαστε όταν το λυκάκι θα έχει φύγει από κοντά μας.
Ξεχάσαμε να σας πούμε πως του δώσαμε και όνομα .
Το λένε Ρεξ!

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Παρέα με το Σάββα

30 Μαρτίου 2011

Σήμερα με πήρε ο Σάββας. Μόλις πήγαμε στο σπίτι του, φάγαμε τουρλού. Μετά ο Σάββας άρχισε να διαβάζει τα μαθήματά του και μ΄έβαλε κοντά του, πάνω στα βιβλία του. Μόλις τελείωσε, παίξαμε λίγο και μετά ο Σάββας και ο αδελφός του, ο Αντώνης, πήγαν στο ποδόσφαιρο και εμένα μ' άφησαν να παίξω με το μικρό τους αδελφό, τον Αλέξανδρο. Όταν γύρισαν, φάγαμε όλοι μαζί τοστάκια, το τυρόψωμο που έφτιαξε ο Αντώνης στο σχολείο, ήπιαμε χυμό και είδαμε τηλεόραση. Πριν κοιμηθούμε, του είπα ένα μυστικό, πως είμαι ΠΑΟΚ. Μου είπε ότι είναι κι αυτός ΠΑΟΚ, όπως και όλα τα αγόρια της οικογένειας. Μετά πήγαμε για ύπνο.
Πέρασα πάρα μα πάρα πολύ ωραία. Ελπίζω να ξαναβρεθώ σ' αυτή την οικογένεια.

ΡΕΞ