Η ιστορία του Ρεξ

Την πρώτη μέρα του Μάρτη βρήκαμε στην αυλή του σχολείου μας ένα μικρό λυκάκι. Ήρθε στην πόλη μας από το μεγάλο δάσος γιατί βαρέθηκε να είναι πάντα ο κακός στα παραμύθια που λένε οι μεγάλοι στα παιδιά και γιατί ήθελε να γνωρίσει τον τρόπο της ζωής των μικρών . Αποφασίσαμε λοιπόν να το υιοθετήσουμε και κάθε μέρα ένας ή μία από εμάς το φιλοξενεί στο σπίτι του. Τις όμορφες στιγμές που περνάμε μαζί τις γράφουμε σ' ένα ημερολόγιο για να τις θυμόμαστε όταν το λυκάκι θα έχει φύγει από κοντά μας.
Ξεχάσαμε να σας πούμε πως του δώσαμε και όνομα .
Το λένε Ρεξ!

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Στην Αφροδίτη

31 Μαρτίου 2011

Σήμερα γνώρισα την Αφροδίτη. Μία ακόμα μαθήτρια της τρίτης τάξης. Στις 2:00 μ.μ. χτύπησε το κουδούνι για το ολοήμερο. Την ώρα του φαγητού μου κράτησε συντροφιά η Βασιλική. Σε λίγες μέρες θα τη γνωρίσω, μου είπε η Αφροδίτη. Μέχρι να σχολάσουν έπαιζα μαζί τους. Στις 3:30 μ.μ. ήρθε και μας πήρε ο μπαμπάς της. Τον λένε Γιώργο. Πήγαμε στη δουλειά του. Εκεί ήρθε η μαμά της να μας πάρει. Η Αφροδίτη δεν της είπε τίποτα για μένα. Θα ήμουν έκπληξη. Όταν ήρθε, με σύστησε και εκείνη χάρηκε πολύ. Τη λένε Βίκυ. Πήγαμε στο σπίτι και εκεί γνώρισα τον Ηρακλή, τον αρκούδο της. Φάγαμε φαγητό και γλυκό. Γαλακτομπούρεκο! Τέλειο!
Μετά η Αφροδίτη άρχισε το διάβασμα και εγώ πήρα έναν υπνάκο. Μόλις τελείωσε με ξύπνησε και άρχισε το παιχνίδι. Κουραστήκαμε αλλά ήταν διασκεδαστικό. Φάγαμε βραδινό, κάναμε μπάνιο, η Αφροδίτη, όχι εγώ, και είδαμε μια ταινία σε 3D. Χάρηκα που μου αφιέρωσε το απόγευμά της.

ΡΕΞ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ΡΕΞ