Η ιστορία του Ρεξ

Την πρώτη μέρα του Μάρτη βρήκαμε στην αυλή του σχολείου μας ένα μικρό λυκάκι. Ήρθε στην πόλη μας από το μεγάλο δάσος γιατί βαρέθηκε να είναι πάντα ο κακός στα παραμύθια που λένε οι μεγάλοι στα παιδιά και γιατί ήθελε να γνωρίσει τον τρόπο της ζωής των μικρών . Αποφασίσαμε λοιπόν να το υιοθετήσουμε και κάθε μέρα ένας ή μία από εμάς το φιλοξενεί στο σπίτι του. Τις όμορφες στιγμές που περνάμε μαζί τις γράφουμε σ' ένα ημερολόγιο για να τις θυμόμαστε όταν το λυκάκι θα έχει φύγει από κοντά μας.
Ξεχάσαμε να σας πούμε πως του δώσαμε και όνομα .
Το λένε Ρεξ!

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Παρέα με το Σωκράτη

9 Μαρτίου 2011

Σήμερα με πήρε ο Σωκράτης. Μετά το σχολείο πήγαμε σπίτι του. Ο Σωκράτης μου είπε ότι θα πάει στα αγγλικά του. Όταν γύρισε από τα αγγλικά του, μου είπε ότι είχε ένα φίλο. Ο Σωκράτης μου τον έδειξε και είδα ένα φανατικό παοκτσή. Χάρηκα που τον είδα, γιατί παίξαμε με το μπαλόνι ποδόσφαιρο. Τον νίκησα 4-1. Η Δήμητρα, η μαμά του Σωκράτη, μας έκανε απογευματινό. Μας έκανε κέικ και χαλβά. Η Δήμητρα μας πρότεινε να παίξουμε ηλεκτρονικό μόνο για μισή ώρα. Μας είπε, όταν τελειώσουμε το ηλεκτρονικά να διαβάσουμε ένα βιβλίο. Διαβάσαμε τις περιπέτειες του Πινόκιο. Επίσης πήγαμε και πάνω στη γιαγιά και τον παππού του. Φάγαμε τηγανιτές πατάτες με λεμονάδα. Η μαμά του Σωκράτη, του πήρε τηλέφωνο για να κατέβει και να κοιμηθεί. Ο Σωκράτης με άφησε σε μια γωνιά. Τον αγάπησε και ελπίζω την επόμενη φορά να μου δώσει καραμέλα, γιατί εκείνος έφαγε. Πέρασα υπέροχα στο σπίτι του Σωκράτη και συμπάθησα τη μαμά του, τη Δήμητρα.
ΡΕΞ