Η ιστορία του Ρεξ

Την πρώτη μέρα του Μάρτη βρήκαμε στην αυλή του σχολείου μας ένα μικρό λυκάκι. Ήρθε στην πόλη μας από το μεγάλο δάσος γιατί βαρέθηκε να είναι πάντα ο κακός στα παραμύθια που λένε οι μεγάλοι στα παιδιά και γιατί ήθελε να γνωρίσει τον τρόπο της ζωής των μικρών . Αποφασίσαμε λοιπόν να το υιοθετήσουμε και κάθε μέρα ένας ή μία από εμάς το φιλοξενεί στο σπίτι του. Τις όμορφες στιγμές που περνάμε μαζί τις γράφουμε σ' ένα ημερολόγιο για να τις θυμόμαστε όταν το λυκάκι θα έχει φύγει από κοντά μας.
Ξεχάσαμε να σας πούμε πως του δώσαμε και όνομα .
Το λένε Ρεξ!

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Στη Μαρία

15 Μαρτίου 2011

Σήμερα με πήρε η Μαρία. Όταν πήγαμε στο σπίτι της, με πήγε στο δωμάτιό της. Μετά μου γνώρισε όλα τα κουκλάκια της. Είχε κι ένα λυκάκι. Και αυτό ήθελε να κάνει το ίδιο με εμένα, να μην είναι κακός. Ύστερα η μαμά της Μαρίας μας φώναξε να φάμε μεσημεριανό. Φάγαμε γιουβαρλάκια και μετά κοιμηθήκαμε για την ώρα κοινής ησυχίας. Όταν ξυπνήσαμε η Μαρία έπρεπε να πάει στα αγγλικά της. Με πήρε και εμένα μαζί της. Λοιπόν ήρθαμε στο σπίτι και είδαμε μια ταινία. Μετά πήγε αργά και η μαμά της Μαρίας μας είπε να φάμε βραδινό και να κοιμηθούμε. Εμένα μ' έβαλε σ' ένα μαλακό μαξιλάρι και μου έδωσε μια μαλακή κουβέρτα.
Πέρασα πολύ ωραία.

ΡΕΞ