Η ιστορία του Ρεξ

Την πρώτη μέρα του Μάρτη βρήκαμε στην αυλή του σχολείου μας ένα μικρό λυκάκι. Ήρθε στην πόλη μας από το μεγάλο δάσος γιατί βαρέθηκε να είναι πάντα ο κακός στα παραμύθια που λένε οι μεγάλοι στα παιδιά και γιατί ήθελε να γνωρίσει τον τρόπο της ζωής των μικρών . Αποφασίσαμε λοιπόν να το υιοθετήσουμε και κάθε μέρα ένας ή μία από εμάς το φιλοξενεί στο σπίτι του. Τις όμορφες στιγμές που περνάμε μαζί τις γράφουμε σ' ένα ημερολόγιο για να τις θυμόμαστε όταν το λυκάκι θα έχει φύγει από κοντά μας.
Ξεχάσαμε να σας πούμε πως του δώσαμε και όνομα .
Το λένε Ρεξ!

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Στο σπίτι της Βίκυ

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Σήμερα με πήρε η Βίκυ. Στο ολοήμερο φάγαμε μακαρόνια. Μόλις τελειώσαμε παίξαμε ποδόσφαιρο με τους μεγάλους. Ήμουν εγώ, η Βίκυ και η Μαριάννα.Κερδίσαμε δώδεκα μηδέν, αλλά ο Κυριάκος μας αφαίρεσε τα γκολ και μας άφησε μόνο δύο. Τέλος πάντων. Στα εικαστικά με τη Μαριάννα και τη Βίκυ ζωγραφίσαμε σχήματα.
Όταν πηγαίναμε στο σπίτι με τη μαμά της, την κυρία Ζέτα, περάσαμε από το super market και αγοράσαμε παγωτό. Ήμουν τυχερός. Πρώτη μου φορά έφαγα τόσο νόστιμο παγωτό. Μόλις φτάσαμε με γνώρισε στα αδέρφια της, τον Δημήτρη και την Αλεξία. Μετά από λίγο ήρθε η θεία της, η Νατάσα και η ξαδέρφη της, ηΗλιάνα και βγήκαμε στο μπαλκόνι να παίξουμε. Μετά από λίγη ώρα έφυγαν γιατί ήρθε ο θείος της. Μετά διαβάσαμε και όταν τελείωσε παίξαμε λίγο NINTEDO. Έπειτα παίξαμε και λίγο σκοινάκι. Κατόπιν πλυθήκαμε και πήγαμε για ύπνο. Η αδερφή της ήθελε να κοιμηθούμε μαζί της. Την κοιμήσαμε και μου διάβασε ένα παραμύθι. Με έβαλε πάνω σ' ένα μαλακό μαξιλάρι και με σκέπασε. Αργά το βράδυ ήρθε ο μπαμπάς της. Κατεβήκαμε και του είπαμε καληνύχτα. Πέρασα πολύ ωραία με τη Βίκυ. Θέλω να ξαναπάω μαζί της στο σπίτι της.

Rex