Η ιστορία του Ρεξ

Την πρώτη μέρα του Μάρτη βρήκαμε στην αυλή του σχολείου μας ένα μικρό λυκάκι. Ήρθε στην πόλη μας από το μεγάλο δάσος γιατί βαρέθηκε να είναι πάντα ο κακός στα παραμύθια που λένε οι μεγάλοι στα παιδιά και γιατί ήθελε να γνωρίσει τον τρόπο της ζωής των μικρών . Αποφασίσαμε λοιπόν να το υιοθετήσουμε και κάθε μέρα ένας ή μία από εμάς το φιλοξενεί στο σπίτι του. Τις όμορφες στιγμές που περνάμε μαζί τις γράφουμε σ' ένα ημερολόγιο για να τις θυμόμαστε όταν το λυκάκι θα έχει φύγει από κοντά μας.
Ξεχάσαμε να σας πούμε πως του δώσαμε και όνομα .
Το λένε Ρεξ!

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Στο σπίτι του Βαγγέλη

Τετάτρη 13 Απριλίου 2011

Σήμερα με πήρε ο Βαγγέλης. Μόλις φτάσαμε στο σπίτι του, έπλυνε τα χέρια του και μετά φάγαμε γεμιστά και κεφτεδάκια με τον αδερφό του τον Ηλία. Μετά έκανε τα μαθήματά του, ενώ εμένα μ' έβαλε να καθήσω στον καναπέ για να δω τηλεόραση. Όταν ο Βαγγέλης τελείωσε παίξαμε με τα αυτοκινητάκια του και ήπιαμε φυσικό χυμό που μας ετοίμασε η μαμά του. Αργότερα ξαπλώσαμε σε ένα μαλακό μαξιλάρι και μου είπε " REX σ' αγαπώ πολύ και θα ήθελα να ξαναρθείς σπίτι μου". Μετά κάναμε ένα ζεστό μπάνιο και καθήσαμε να παίξουμε στον υπολογιστή ώσπου ήρθε η ώρα του ύπνου. Έτσι ο Βαγγέλης με πήρε αγκαλιά και μου είπε ένα παραμύθι.
REX
REX
REX