Η ιστορία του Ρεξ

Την πρώτη μέρα του Μάρτη βρήκαμε στην αυλή του σχολείου μας ένα μικρό λυκάκι. Ήρθε στην πόλη μας από το μεγάλο δάσος γιατί βαρέθηκε να είναι πάντα ο κακός στα παραμύθια που λένε οι μεγάλοι στα παιδιά και γιατί ήθελε να γνωρίσει τον τρόπο της ζωής των μικρών . Αποφασίσαμε λοιπόν να το υιοθετήσουμε και κάθε μέρα ένας ή μία από εμάς το φιλοξενεί στο σπίτι του. Τις όμορφες στιγμές που περνάμε μαζί τις γράφουμε σ' ένα ημερολόγιο για να τις θυμόμαστε όταν το λυκάκι θα έχει φύγει από κοντά μας.
Ξεχάσαμε να σας πούμε πως του δώσαμε και όνομα .
Το λένε Ρεξ!

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Παρέα με την Κατερίνα

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Σήμερα με πήρε η Κατερίνα. Όταν χτύπησε το κουδούνι φύγαμε με την Αφροδίτη. Όταν φτάσαμε στο σπίτι της η Κατερίνα με έβγαλε μια φωτογραφία για να με θυμάται. Σε λίγο η μαμά της Κατερίνας μας φώναξε να φάμε μακαρόνια με σάλτσα. Όταν τελειώσαμε η Κατερίνα και η Αφροδίτη πήγαν να παίξουν και με πήραν μαζί τους. Παίξαμε κρυφτό και επιτραπέζια. Μετά είδαμε όλοι μαζί Patty. Μετά η μαμά της, η Φένια, μας έβαλε να φάμε από ένα τοστ και ύστερα φάγαμε φρούτα. Όταν ήρθε ο μπαμπάς της Κατερίνας, ο Γιώργος, συστηθήκαμε και είπε ότι χάρηκε πολύ που με γνώρισε. Στις 9.00 μ.μ. ήρθε η μαμά της Αφροδίτης και την πήρε. Τότε η Κατερίνα μαζί με τον αδερφό της, τον Αναστάση, με έκαναν ένα ζεστό μπάνιο. Ήταν τέλειο. Αφού έκανε μπάνιο και η Κατερίνα και έπλυνε τα δόντια της, διαβάσαμε ένα παραμύθι και πέσαμε για ύπνο.

Εύχομαι να ξαναβρεθώ σε αυτά τα χέρια!
Σε ευχαριστώ Κατερίνα!
Ρεξ